مسأله بیکاری جوانان – اکثرجوانانی که دارای تحصیلات عالیه می باشند، بیکار مانده اند و فرصت شغلی آنچنانی که جوابگوی قشر جوان باشد ایجاد نشده است و بیشتر به سوی شغلهای کاذب می روند. نبودن امکانات تفریحی - از آنجایی که می دانیم قشر جوان، جمعیت بالایی از شهر را تشکیل داده و جوانان هم فراخور مقطع سنی شان نیازهای متعددی دارند و چون در این سنین است که آینده شغلی و شخصیت فردی هر کس شکل می گیرد، توجه به رفع نیازهای جوانان یکی از راهکارهای داشتن جامعه وبه تبع آن شهر سالم است و می طلبد که مسئولان فرهنگی در این زمینه تلاش جدیتری صورت دهند که از ان جمله ایجاد پارک، سینما، شهر بازی، باشگاه های بدنسازی و ورزشهای رزمی، استخر، برگزاری مسابقات و.... کهنه و فرسوده بودن ساختمان مدارس - که در مواردی نیاز به بازسازی و مرمت دارند.
نرخ کم قبولی در دانشگاه ها – در سالهای اخیر نرخ قبولی دانش اموزان دبیرستانی، علیرغم داشتن دانش اموزان باهوش و دارای استعداد خاص به شدت کم شده است که می توان گفت این مشکل ممکن است در اینده به صورت نبود نیروی تحصیلکرده کافی، عدم پیشرفت علمی و فرهنگی شهر، و به دنبال ان عقب ماندن از قافله مدنیت و پیشرفت جلوه پیدا کند. که این مشکل به دلایل مختلفی از جمله ارزش ندادن به تحصیل در خانواده ها و ارزش دادن به کسب درامد و پرداختن به کار به جای ادامه تحصیل، عدم کارایی مناسب مدارس، نبود مشاوران کافی و دلسوز در مدارس جهت شناسایی و حل اسیبها و مشکلات نوجوانان و ایجاد انگیزه پیشرفت برای انها در زمینه تحصیل، مهاجرت فراگیر بسیاری از فرهنگیان و افراد برجسته در زمینه علمی، عدم تعامل مناسب بین والدین – معلمان و والدین – دانش اموزان و معلمان – دانش اموزان، عدم تجهیزات کافی در زمینه اموزشی در مدارس، عدم استفاده از روشهای علمی نوین در زمینه اموزش، تربیت، و حل مشکلات دانش اموزان، وجود ارزشها و هنجارهای اجتماعی غلط در بین نوجوانان و جوانان که باعث عدم پیشرفت در زمینه تحصیل در دانش اموزان می شود، و مشکلات دیگر... که امیدواریم فرهنگیان ،مدیران، مشاوران، و کسانی که در زمینه تعلیم و تربیت فعالیت می کنند، به موقع تمهیداتی جهت حل مشکلات در این زمینه بیاندیشند.
مشکلات دیگر- عدم دفن بهداشتی زباله های شهری، عدم گردهمایی ها و جشنواره ها و سخنرانی ها توسط افراد مسئول و متخصصان جهت بالا بردن دانش عمومی مردم در زمینه های بهداشتی، فرهنگی، تربیتی، و ..، عدم تشکیل تشکلهای مردمی(NGO)،خویشاوندگرایی در انتخاب شوراها، نداشتن شورای کارآمد، عدم دلسوزی برخی از مسئولان، و ... ازدیگر مشکلات شهروندان می باشد.